Araştırmacı, yazar ve şair Şükrü Elçin İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun olmuştur.  edebiyat yaşamına şiir ile başlayan Şükrü Elçin'in yaşantısı pek çok kişi tarafından araştırılıyor. Peki, Şükrü Elçin kimdir, nereli, ne zaman öldü? İşte merak edilen ayrıntılar...

ŞÜKRÜ ELÇİN KİMDİR, NERELİ, NE ZAMAN ÖLDÜ?

Halkbilimci ve yazar Şükrü Elçin 1912’de Florina’da dünyaya geldi. 27 Ekim 2008 günü 27 Ekim 2008 günü Ankara’da vefat etti. Kocatepe Camiinde öğlen namazı akabinde kılınan cenaze namazından sonra götürüldüğü Ayvalık’ta toprağa verildi. 

Şükrü Elçin, İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu öğrencisi olarak öğrenim gördüğü İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden 1939’da mezun oldu. Daha sonra çeşitli okullarda öğretmen olarak çalıştı. Sonraki yıllarda Ankara Üniversitesi Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nde asistanlık yapmaya başladı. 1949’da doktorasını verdi. 1962’de doçent oldu. 1969’da Ankara Üniversitesi Sosyal ve İdari Bilimler Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Enstitüsü başkanlığı görevine getirildi. Ölümüne kadar bu kurumda profesör olarak görev yaptı.

Şükrü Elçin, edebiyat yaşamına şiir ile başladı. İlk şiir kitabı “Şair Bozuntuları”nı arkadaşlarıyla birlikte çıkardı. Daha sonraki şiirlerini Yirmi Dört ve Adalara Destanlar adlı kitaplarda topladı. Şükrü Elçin, asıl ününü Türk Halk Bilimi üzerine yapmış olduğu çalışmalar ile kazandı. Elçin, Türk Halk Bilimi ile ilgili makalelerini Türk Yurdu, Türk Folklor Araştırmaları, Türk Kültürü ve Türk Dili gibi dergilerde yayımladı.

Şükrü Elçin, 1983’te İhsan Hınçer Türk Folkloruna Hizmet Ödülünü, Metin And, Cahit Güzel Bey, Kemal Gökçe ve Haşim Nezihi Okay’la paylaştı. Elçin, ayrıca Halk Edebiyatına Giriş adlı kitabıyla da 1984’te Türkiye İş Bankası Halkbilim Büyük Ödülünü, 2003’te de Türkiye Yazarlar Birliği Üstün Hizmet Ödülünün sahibi oldu.

ESERLERİ

ŞİİR:

Şair Bozuntuları (1932)
Yirmidört (1944)
Adalar Destanlar (1978)

ARAŞTIRMA-İNCELEME-DERLEME:

Kerem ile Aslı Hikâyesi (1949)
Anadolu Köy Orta Oyunları (1964)
Türk Bilmeceleri (1970)
Ali Ufki / Mecmua-i Saz ü Söz (1976)
Halk Edebiyatına Giriş (1981)
Aşık Ömer (1987)
Yeni Türk Nesir Antolojisi (1987)
Türkiye Türkçesinde Ağıtlar (1990)
Yurt Duyguları (1990)
Türk Edebiyatında Tabiat (1993)
Gevherî Divanı (1998).