Avrupa DNA’sına dönüş!

Beşiktaş’ın öyle bir hücum hattı var ki, tutabilene helal olsun! Enerji, iştah, tempo, pres, kalite… Ne ararsan var. Van Bronckhorst kafalarına “hücum aşısı” vurmuş, her topla neredeyse rakip kaleye girecekler… Ön böyle olunca, arka taraf da Dolmabahçe coşkusuyla daha ilk dakikadan hep ileri çıktı, 6’lı, 7’li presle bol da top kaptılar.

Ancak sadece 5-0 olacak ilk yarı, serbest vuruşta takipçiliğini konuşturan Immobile’nin attığı golle 1-0 bitti. Övmek kadar yermek de farz. Gol atma telaşından tonla gol pozisyonu kaçtı. Oysa sakinlik gerekirdi. Yaşanan belki şanssızlık, belki ilk maçtaki 3-1’den 3-3 sendromuydu.

Oysa Beşiktaş hızını almıştı, ne Lugano ne de dünyadaki tüm Lugano’lar durdurabilirdi. Ama açılmak için bir şok gerekiyordu. İkinci yarıyla birlikte öne çıkan İsviçreliler bir uzun topta beraberliği buldular. Kısa bir dalgalanma yaşayan Beşiktaş, Dr. Rafa Silva önderliğinde ve makine düzeninde ataklarla, 6 dakikada 3 gol atıp fişi çekti. Sihirli anlar, coşku ve Avrupa Ligi.

Daha sezon başı, çok erken ama şunu söylemek lazım. Bu Rafa Silva ve Immobile’yi getiren kimse heykeli dikilir. Bir takıma bu kadar mükemmel dokunulabilir. Ama şunu da atlamayalım, Beşiktaş tek değil çok kahramanlı takım. Yoksa Gedson’a, Al Musrati’ye, Semih’e, Rashica’ya, Premier Lig günlerinden esintiler sunan Masuaku’ya, Al Musrati’ye ve diğerlerine ayıp olur. Son söz; Süper Kupa, lige parlak başlangıç ve Avrupa’da lig aşaması… İlk görev tamamlandı. Yeni bir hocayla bundan daha iyisi olamazdı