Engelsiz kahramanlar

Paralimpik sporcularımız, Türkiye nüfusunun yaklaşık yüzde 8’ini oluşturan ve evlere kapatılmış milyonlarca gence kelimenin tam anlamıyla ‘umut’ oldu.

Daha iki gün önce aldığı altın madalyanın gururunu bir dönem canına kıymayı düşündüğünü itiraf ederek anlatan umudumuz ‘Umut Ünlü’, aslında yaşayarak ne kadar güzel işler yapabileceğini kanıtladı. İkinci altın madalyasını da boynuna asarak pes etmenin değil, yaşamanın ne kadar kıymetli olduğunu gösterdi.

Ya bundan kısa bir süre önce geçirdikleri trafik kazası sonrasında annesiyle birlikte engelli olan Öznur Cüre Girdi? Bırakın yatağa, eve bağlı kalmayı annesiyle birlikte azimle yaşama bağlanarak okçulukta olimpiyat şampiyonu oldu. Üstelik dünya ve olimpiyat oyunları rekorunu kırarak. Yetmedi, bu başarı Öznur’a. Kazadan sonra başladığı boccede büyük gelişme kaydeden annesiyle 2028 Los Angeles Paralimpik Oyunları’na katılma hedefini gösterdi. 

Altın adamlar İbrahim Bölükbaşı, Mahmut Bozteke. Yarı finalde 400 metre dünya ve olimpiyat rekorunu kıran olimpiyat ikincisi Aysel Önder, gümüş madalyalı Besra Duman, Abdullah Kayapınar, Kübra Korkut. Hep alıştırdığı altından uzak kalsa da bir olimpiyattan daha madalya çıkartan bronz Abdullah Öztürk.

Ve tabi üçüncü kez şampiyon Kadın Golbol Milli Takımı…

Madalya alamasalar da Paris’te ter döken sporcular. Hepsi benzer öykülerin kahramanları. Kimi doğuştan kimi sonradan engelle karşılaşan ancak engellenemeyen insanlar. Her ne kadar bazı farklılıkları olsa da kocaman yürekleriyle engellerin nasıl yok edileceğini, neler yapılabileceğini gösterdiler. 

Hepiniz sağ olun, engelin aslında insanın zihninde olduğunu kanıtlayan ‘engelsiz’ kahramanlar…