Sadece orta saha ısındı

Porto maçının kaybedilmesinin ardından soyunma odasında sevinç (!) yaşayan Galatasaray, Avrupa kadrosundan yalnızca iki değişiklikle maça çıktı. Cezalı teknik direktör Fatih Terim, bu kez skoru alkışlamak umuduyla, Maicon’un yerine Serdar Aziz’i, cezalı Donk’un yerine Onyekuru’yu sahaya sürdü. Rakip ve ev sahibi Medipol Başakşehir üç-beş yıldır oynadığı ‘ezber’ futbol ile ligde en yakın rakibinden 7 puan, Galatasaray’dan 8 puan önde liderlik koltuğunda oturuyordu. Kaybetme opsiyonu vardı, ama kazanma alışkanlığı da…

İki takım arasında, son dönemlerdeki bariz Medipol Başakşehir üstünlüğü, geçen sezonun ikinci yarısında Galatasaray lehine sona erince, şampiyon belli olmuştu. Bu sezonda da iki takımın yarışacak gibiydi, Galatasaray’ın düşüşü aranın açılmasına neden oldu. Maçın önemi de bu açılmada saklıydı.

Başakşehir kazanırsa aradaki fark 11 olacak, Sarı-Kırmızılılar bir anlamda havlu atacak, Galatasaray kazanırsa fark 5’e inecek heyecan sürebilecekti. Ara not: Şampiyonluk iki takım arasında gibi anlatıyor olsam da, aslında diğer takımların şansından da söz etmek gerekir…

Maça kazanmak zorunda olan Galatasaray biraz daha atak başladı. Lider daha sakin, rakibin ilk baskısını savuşturmak istercesine bildiğini oynadı. Sıkıcı, temposuz giden maç, İrfan Can Kahveci’nin Serdar Aziz’in sırtından sektirerek attığı maçın ilk şutunda top ağlara gidince oyun yön değiştirdi.

Galatasaray’ın Feghouli imzalı ortaları ve ceza alanını karıştıran pasları penaltıya dönüştü. Eren Derdiyok, penaltı kaçıran penaltıcılardan fırsat eline geçirdiği topla, ligin ‘gol yemez kalecisi’ Mert Günok’u avladı.

İkinci yarının başında ‘aman sakatlık olmasın’ tedbiriyle Rodrigues yerini Selçuk İnan’a bıraktı. Bu değişiklik orta alan gücünün artmasına, Galatasaray’ın ani atak kovalamasına neden oldu.

Abdullah Avcı, ilerleyen dakikalarda iki forvetini değiştirip Galatasaray kalesine biraz daha yüklendi. Biraz daha savunmaya çekilen Sarı-Kırmızılılar, gol yemeyip, bir şans golü kovaladı. Sonuç, tempo yok, heyecan yok, pozisyon ‘eh işte!’ bir maç ve iki adet şampiyonluk adayı…