10 kişi sendromu ve Uğurcan

Papara Park’ta mücadele seviyesi yüksek, gerilimli bir maç izledik. Bir kere Avcı ile 2. vitesten öteyi geçemeyen Trabzonspor, Şenol Güneş’le 5. viteste oyuna başladı. Hırslı, saldırgan, gerçek Karadeniz dalgası gibi. Hoca değişimleri hep olumlu yansır ama burada Güneş faktörü önemli. Beşiktaş buna tedbirliydi ve kaliteli-tecrübeli ayakları vardı. Rafa bunlardan ilkiydi. İlk fırsatta atağa kalktığı anda Trabzon’un en kaliteli adamı Visca’ya VAR’dan cezayı kesti.

Futbola en tehlikeli şey, “Rakip 10 kişi kaldı, nasıl olsa kazanırız” duygusudur. Hele de büyük takıma karşı. O ruh halinden 4 dakika sonra duran toptan Okay’la gol geldi. Ki bu kadar uzun adamla bu golleri yemek Beşiktaş’a yakışmıyor. Güneş gol sonrası kenarda erken havalara uçmadı ve temkinliydi. Çünkü Beşiktaş’ın koşu, yardımlaşma, takım birlikteliğini biliyordu. Sağlam savunma gerekiyordu.

20.dakikadan maç bitimine dek, Beşiktaş erken risk alıp Uğurcan’ı ablukaya aldı. 5. denemede Gio’nun parlayan yıldızı Gedson’la “şiir gibi beraberlik golü” geldi. İlk yarı 2 tane Uğurcan’ın skoru tutan şahane kurtarışı var. Gio 2. yarı; Semih, Muçi, M.Hekimoğlu gibi önemli silahları sahaya sürdü. Her yolu da denedi. “Bu güneşe kar dayanmaz” derler ama Rafa’nın topuğunda bir panter gibi uzayan Uğurcan ve müthiş savunma yapan, saygıyı hak eden Trabzonspor dayandı.

Banza’lı Trabzonspor, mucize puanla Güneş’le işlerinin net şekilde düzeleceğinin sinyalini verdi. Beşiktaş’ın kapanan savunmayı açma sorunu var. Yan topa itildiklerinde kilitleniyorlar. 10 kişi sendromundan 2 puan kaybettiler