Boykot

Anayasada “hak” olarak tanımlanan her olgunun “yasal çerçevesi” vardır. İfade özgürlüğü, eylem, protesto gibi haklar meşru bir zeminde kullanıldığı müddetçe haktır. Bu isimler adı altında halkı kin ve düşmanlığa teşvik etmek yasal çerçevenin dışına çıkmaktır. Boykot da anayasal haklardan biridir ve her vatandaş bu hakkı kullanmakta özgürdür. Ancak boykot adı altında kin ve düşmanlık oluşturmak hakkın kötüye kullanılmasıdır. Dolayısıyla bu da bir suçtur.

CHP’nin siyasi geleneğinde önemli bir yer tutan hatta 6 Ok’un da önüne geçen sokak, eylem, protesto, direniş gibi kavramlar her fırsatta amacının dışında kullanıldı. Özgür Özel’in Genel Başkanlığında da bu gelenek bozulmamış ve sokaklardan medet umulan bu demokratik argümanlar Türkiye’yi yıpratmaya yönelik bir enstrüman haline geldi.

Özgür Özel’in tavsiyesiyle başlayan “ışıkları yakıp-söndürme” eylemi ve “kırmızı kart gösterme” protestosu gibi yöntemler CHP seçmeni nezdinde karşılık bulmadı. İlk boykot kararını da asgari ücretin belirleneceği 2024 Aralık ayı sonunda aldı. Asgari ücretle işçi çalıştıran firmaları boykot edeceklerini ve bu firmaların listesini paylaşacağını söyleyen Özgür Özel bu firmaların listesini TÜSİAD’dan istedi mi? İstediyse neden boykot etmedi? İstemediyse neden vazgeçti?

Özgür Özel Mardin, Batman ve Halfeti Belediyelerine atanan kayyumdan sonra sosyal medya hesabından, “Uyarıyorum, söz bitmek üzeredir” diyerek tepki göstermişti. Ancak söz bitince ne yapacağına bir türlü açıklık getirmedi. 19 Mart’ta hukuku hiçe sayarak sokak çağrısı yapmasıyla bu sorunun cevabı da net bir şekilde ortaya çıktı.

Anayasal haklarını kullanmak yerine sokak hareketlerinden medet uman CHP Genel Başkanı Özgür Özel sokaklardaki taşkınlığın baş sorumlusu olarak siyaset tarihine geçti. Bu taşkınlıklara ilave olarak İBB’de ortaya çıkan yolsuzluğu savunmayanları boykot etme kararı aldı. Medya kuruluşları, onlara reklam veren firmalar ve CHP’nin sokak çağrılarına destek vermeyenler hedefindeydi. Mal/ürün/hizmet boykotuyla yetinmedi ve insanları da içine alan sanatçı, oyuncu ve sosyal medya fenomenleri de boykot edildi. Yolsuzluğu savunmayan kim varsa boykot çetelesine adı eklendi.

CHP, boykot gibi anayasal bir hak üzerinden yolsuzluğu perdelemek istedi. CHP’nin 7. Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun “çalanların yüzüne tükürülür” dediği hırsızlığın üzerini boykotla örtebileceğini düşündü. Boykotun asıl amacı ülke menfaatlerini gözetmek iken, Özgür Özel bir kişinin menfaati uğruna yolsuzluk iddialarını göz ardı etti. 

Fahiş fiyat uygulayanı, kalitesiz ve zararlı ürün satanı, manipülasyon yapıp gerçekleri çarpıtanı, hukuku yok sayıp yargıyı tehdit edeni boykot etmek yerine gerçekleri boykot etmeyi tercih etti. 2 Nisan’da “Ülke genelinde tüketimi durduruyoruz” diyerek, “asıl patron kimmiş gösterelim” sözleriyle tehdit ederek ülke ekonomisini hedef aldı. Nerede kaldı ülke menfaati? ABD’nin, Türkiye’ye ekonomik yaptırımları, bazı Arap ülkelerinin Türk mallarını almamalarıyla CHP’nin boykotunun arasında ne fark kaldı?

Milli menfaatler bahsi açılmışken…

CHP uzun süredir Türkiye’yi zaten boykot ediyor. Karabağ’da Ermenistan tarafında yer alırken, Suriye’de Esad’ın yanında dururken, Libya’da Hafter’i parlatırken, Ege’de ve Kıbrıs’ta Rum tezlerine sarılırken, Mavi Vatan’dan “masal” sözleriyle bahsederken Türkiye’yi boykot ediyordu. 

Özgür Özel, CHP’nin 21. Olağanüstü Kurultayında Milli iradenin yüzde 52 oyuyla seçilmiş Cumhurbaşkanına “Cunta Başkanı” ve “meşru değil” derken, Yargı mensuplarını yargılanacağını söyleyip “sizi dünyaya rezil edeceğim” ifadelerini kullanırken, CHP’li belediyelerdeki yolsuzluğu savunmak için İngiltere ve Yunanistan’dan yardım dilenirken ve bunların Türkiye’nin iç meselesi olmadığını söylerken Türkiye’yi boykot ediyordu.

CHP işte bu yüzden milli güvenlik sorunudur ve acilen Türkiye Partisi olmalıdır.

CHP boykot etmek istiyorsa; CHP’li belediyelerin Halk ekmeğe ve ulaşıma yaptığı zammı, “Allah’ın suyu da parayla olur mu” dedikten sonra İSKİ ve ASKİ’nin suya yaptığı yüzde 1000 zammı, emekli ve dar gelirli edebiyatı yaptıktan sonra belediyelerinde sanatçılara dağıtılan milyonlarca lirayı, vaatlerini hatırlamayan Ekrem İmamoğlu’nu, “Büyük projeleriniz var mı?” sorusuna cevap bulamayan Mansur Yavaş’ı boykot etsin. Edebilir mi?